Ben neden bu kadar yorgunum?
Yapacak hiçbir şeyi kalmamış insan yorgunluğu benimkisi. Taş atmamışım hiçbir yere, kolum ağırmamış uzun zamandır. Öyle oturuyorum evimde. Buraya birşey yazmıyorum, yazacak birşeyim olmadığından. İnsanlarla konuşmuyorum, konuşacak bir şeyim olmadığından. Kendimden de o kadar sıkılmış değilim. Nefes alıyorum en nihayetinde. Ama ben oksijen değil de başka bir şeyler çekiyorum sanki içime. Beni uyuşturan, beni şişiren, beni olmadığım bir insan yapan bir şey. Sanki içinde çeşit çeşit gaz olan atmosferden en yanlış olanını yolluyorum ciğerlerime. Ölmüyorum ama her gün biraz daha uyuşuyorum, hareket edemiyorum.
Sohbetlerde yokum aslında. Kafam başka bir yerdeymiş gbi görünüyormuşum. Öyle söylüyorlar. Değil. Kafamın içinde gidecek bir yerim yokki benim. Kalmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder